مادرانه

الیسای عزیزم از حدود یک سال قبل که  عمو ایمان عروسکت " اولی " را واست سوغات سفر به مالزی آورد  می دونستم که توجه ویژه ای به این عروسک داری

وقتی که با اومدن اولی عادت همیشگی ات مبنی بر خراب کردن و داغون کردن عروسک ها را کنار گذاشتی و حتی یک تار مو از این عروسک دوست داشتنی ات تا به حال کم نشده

وقتی که همه جا حتی مهمونی و پارک و خرید کردن و از همه مهمتر عروسی عمه هستی هم این عروسک را با خودم آوردی و گفتی "خوب اولی هم می خواهد برقصه "

وقتی  چندین و چند بار عروسکت را با خودت مهد کودک بردی و از سپیده جون خواهش کرده بودی که  اولی هم باید بیاید سر کلاس

وقتی به بهانه تولد هلیا واست یه عروسک بزرگ و خوشکل که خیلی هم به یک نوزاد واقعی شبیه بود را   رد کردی و گفتی فقط اولی را دوست داری و اون عروسک همچنان توی کارتن اش مونده

وقتی هر صبح که من هلیا را از گهواره خارج می کنم  سریع میروی و اولی را می گذاری توی گهواره هلیا و خیلی آرام تکانش می دهی

وقتی ساعت ها اولی را روی پاهات تکون می دادی و براش لالایی می خوندی  همون لالایی هایی که از مامان شنیده بودی

وقتی قطره  ویتامین آ+د  هلیا را  به دهان اولی می گذاشتی

و.............

مطمئن بودم که این عروسک  برات خیلی ویژه و عزیزه  گاهی فکر می کردم به خاطر رنگ زردش هست و گاهی فکر می کردم به خاطر علاقه زیادی که به عمو ایمان داری  هدیه اون را هم خیلی دوست داری

اما... امروز صبح دیدم که رفتی سر کابینت و قوطی ای که توش اسپند هست را با احتیاط باز کردی و چند دانه اسپند را برداشتی و آوردی بالای سر اولی که  طبق معمول توی گهواره هلیا خوابیده بود  لب هات را تکان دادی که یعنی داری   صلوات می فرستی و دعا می کنی اینجا بود که مطمئن شدم   حس مادرانه یک حس غریزی هست و دختر ها  ذاتا  مادر به دنیا می ایند   عشق من اشک توی چشم هام جمع شده بود تا اونجا که توان داشتم بوسیدم و بوئیدمت  عزیز قلبم چقدر حس مادرانه ات به اولی زیبا بود  وقتی پرسیدم الیسا داری چی کار می کنی

الیسا :  دارم واسه اولی اسفند دود می کنم

من : واسه چی

الیسا : خوب تا اولی مریض نشده. گریه نکنه .سالم باشه

من: بوسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسس